Hist. gemeentehuis Höxter/Abdij Marienmünster

Ze lijken griezelig en gehuld in mysterie: vleermuizen. De nacht is hun element. Als we gaan rusten, zwermen ze uit en gaan jagen. Maar het is niet de veronderstelde hebzucht voor menselijk bloed dat hen drijft. De vleermuizen in onze breedtegraden zijn effectieve insectenverdelgers.

*** Vertaald met www.DeepL.com/Translator (gratis versie) ***

Natuurbescherming onder dakpannen

Omwille van het indrukwekkend voorkomen van de streng beschermde vale vleermuis (Myotis myotis) , behoren de dakstoelen van de historische gemeentehuis en van de abdij Marienmünster tot de Europese natuurlijk erfgoed.
Om de biologische verscheidenheid te beschermen moeten ook de leefomgevingen van de bedreigde soorten beschermd worden – natuurbescherming vindt op die manier niet enkel buiten plaats.

Nuttige jager in de buurt van de mens

Vooral kever staat er op het menu van onze grote vleermuissoort. Maar ook de nachtvlinder en andere insecten eten ze graag. Daarvoor doorzoeken ze grote gebieden rondom hun slaapplaatsen op dakstoelen van kerken, schuren en landgoedhuizen.

Hier, waar ze niet gestoord worden, vestigen ze ook hun kraamkoloniën.
Eind april/begin mei hangen de dieren overdag in dichte zwermen aan de balken

In de schemering vliegen de volwassenen vleermuizen naar buiten en de jongetjes, die meestal begin juni geboren worden, blijven in kleinere zwermpjes achter. Na ongeveer 40 dagen zijn ze zelfstandig en in Augustus verlaten ze hun zomerverblijfplaats weer.

Niet storen aub!

Een grote, rustige zolder met een gat dat dient als in- en uitgang is voor het overleven van een vale vleermuis even belangrijk als een rijkgedekte tafel. Door het verdwijnen van geschikte zomerverblijfplaatsen en het veranderen van het voedselaanbod door de intensieve landbouw, heeft het soort sterk bestookt.